Het was weer tijd voor een interland periode met Tunesië. In deze blog deel ik mijn ervaringen en verhalen met je over mijn trip naar Egypte. Ik was nog nooit eerder in Egypte geweest, dus ik keek er enorm naar uit om dit avontuur weer aan te gaan.
Dit keer speelde ik de Arab Cup. De Arab Cup is een vriendschappelijk toernooi met acht Arabische landen. Het toernooi speelde zich af in de hoofdstad Caïro. Dit was overigens de eerste keer in de historie dat we meededen aan de Arab Cup. We zaten in de groep met Egypte, Soedan en Libanon. Ik sloot voor de derde groepswedstrijd aan bij het team, omdat ik nog een wedstrijd moest spelen met mijn club Excelsior. We speelden gelijk tegen Libanon en wonnen van Soedan. Ik speelde mijn eerste wedstrijd tegen Egypte en we speelden 2-2 gelijk. Ik kon gelukkig belangrijk zijn met een goal en een assist. Dit gelijkspel was voor ons beiden voldoende om door te gaan naar de halve finale. We speelden de wedstrijden altijd in de avond om 18:00 uur of om 21:00 uur in verband met de warmte. Het was er namelijk 40 graden, dus we moesten ook wel in de avond spelen. We trainden overigens ook altijd in de avond.
De halve finale speelden we tegen Algerije. Ook die wedstrijd speelden we gelijk met 2-2 en dit keer maakte ik de 2-1. Omdat het de halve finale was moesten we penalty’s nemen. Ik was de eerste nemer en ik scoorde gelukkig. Het was echt een zenuwslopende penalty reeks die wij uiteindelijk wonnen met 4-3. Dat betekende dat we de finale hadden gehaald. Iedereen was uitzinnig van vreugde, sommige meiden huilden zelfs van geluk. Het was echt een prachtig moment dat ik niet snel meer ga vergeten. We haalden dus de finale. De finale was tegen Jordanië. Hier heb ik in juni al twee keer tegen gespeeld en toen wonnen we twee keer. Maar nu was het de finale en ons elftal was niet volledig compleet. Dus alles was anders. We gingen vol vertrouwen de finale in en we hebben echt onwijs hard gewerkt. Helaas kregen we in minuut 93 de 0-1 tegen. Het was te laat om het nog te corrigeren. We werden tweede… ontzettend teleurstellend. Na de wedstrijd hadden we de prijsuitreiking en ontvingen wij van een sjeik onze zilveren medaille. Op dat moment overheerste de teleurstelling enorm, maar als ik nu terugkijk ben ik enorm trots op het team op hetgeen we samen hebben neergezet. We zijn voor het eerst in de historie tweede geworden op de Arab Cup. Dat is iets om ontzettend trots op te zijn. Het was een weer een hele bijzondere ervaring. Ook was dit een waardevolle voorbereiding voor onze kwalificatiewedstrijden tegen Egypte voor de Afrika Cup. Deze wedstrijden spelen we in oktober.
Als kers op de taart gingen we dag twee ook nog iets onvergetelijks bezoeken. We gingen namelijk naar de piramides van Gizeh. We verbleven dus in Caïro en dat ligt ongeveer 25 kilometer van Gizeh af. We reden er met de bus heen onder begeleiding van de politie. Zij begeleidde ons naar iedere training, wedstrijd of activiteit. Voor mij natuurlijk een bijzonder beeld, omdat ik dit nog niet eerder had meegemaakt. We arriveerden bij de piramides. Het was echt zo’n indrukwekkend beeld, bijna onwerkelijk. Ze waren gigantisch groot, het was echt adembenemend mooi. Ook hebben we de sfinx gezien. Echt een prachtig aanzicht was het. Een ervaring waar ik echt enorm dankbaar voor ben dat ik dat heb mogen meemaken.
Het was wederom weer een hele gave trip om mee te maken. Op sportief gebied was het een succes. En de trip naar de piramides was ook echt een heel mooi cadeau. Ik kijk terug op tien geslaagde dagen, maar ik was ook weer blij om naar huis te gaan en mij te melden bij de club.
